“Wat gebeurt er als we de structuur weghalen?” in gesprek met Saskia, eigenaresse van lunchroom Fröbel.

Hoe is het idee voor Fröbel ontstaan?

Ik ben door mijn opleiding (sociaalpedagogische hulpverlening) vrij jong op veel dagbestedingsplekken aan het werk gegaan. Wat eigenlijk constant de boventoon voerde was “Kom maar, ik doe het wel”. Jongeren werden heel erg ingeperkt, in plaats van dat ze successen telden. Er was voor alles wel een regel. Situaties waren helemaal voor gestructureerd doormiddel van pictogrammen, terwijl ik zoiets had van, wat als je die pictogrammen weghaalt? Je kan wel alles voorzeggen, maar wat als een jongere straks in de supermarkt staat en dan iets niet kan vinden? Dan zijn er ook geen pictogrammen en is het handig als ze weten hoe ze om hulp kunnen vragen.

Ik had een geromantiseerd beeld van hoe de zorg ook kon zijn, daarnaast had ik al lange tijd de droom om later iets voor mezelf te beginnen. Ik raakte aan de praat met mijn oom, hij zei “Wanneer is het later? Waarom zou je wachten? Wat kun je dan, wat je nu nog niet kan?”. Zodoende ben ik op mijn 23ste Fröbel begonnen in Rotterdam. Het begon in de eerste instantie met een lunchroom, en vrij snel daarna bleek dat er vanuit bedrijven ook veel animo was voor onze taarten en bedrijfslunches. Zodoende hebben we een taartenbakkerij geopend en verzorgen een hoop bedrijfslunches en cateringen. We hebben twee bakfietsen waarmee onze jongeren zelfstandig door de stad rijden om de lunches te bezorgen bij kantoren, en dat gaat eigenlijk heel goed!

Wat Fröbel onderscheid van andere zorginstellingen, is dat we altijd aan het zoeken zijn naar hoe we de jongeren zo ver mogelijk kunnen laten ontwikkelen. We laten de jongeren bijna alles zelf proberen. Het is niet erg als iets niet meteen lukt. Samen bedenken we hoe we een doel kunnen behalen en hoe we anderen om hulp kunnen vragen wanneer de jongeren even vastlopen. Op het moment dat ze in iedere setting kunnen aangeven dat iets niet lukt en om hulp kunnen vragen hebben ze meer structuur dan wanneer we alles binnen de dagbesteding voorprogrammeren. Daarom werken we dus niet met pictogrammen. De begeleiders zijn er altijd om ze te helpen en met ze mee te denken, maar alles wat we doen staat in het teken van jezelf ontwikkelen, je eigen mening leren vormen en zelfstandig worden. Dat moet je als ouder en jongere wel zien zitten.

Rotterdams kerstpakket

Het sluiten van de horeca door corona heeft me aan het denken gezet over, wat nu? Door in gesprek te gaan met andere sociaal ondernemers ontstond het idee voor het Rotterdamse kerstpakket, iedereen had namelijk omzet nodig om de jongeren (en andere mensen) aan het werk te houden. Ik heb bij diverse sociale en duurzame ondernemers producten ingekocht, met de vraag of ze het kerstpakket ook via hun eigen netwerk konden delen. Het doel was om 200 tot 300 pakketten te verkopen, maar inmiddels zijn het er al dik 10.000! Het is voor ons nu stiekem een hele drukke tijd, er staat 200m2 vol aan pallets met spullen die allemaal ingepakt moeten worden. Supertof om te zien dat Rotterdammers zo bereid zijn om de locals te supporten en sociaal en duurzaam in te kopen!

 

Waar ben je het meest trots op?

Dat klinkt misschien gek, maar eigenlijk ben ik iedere dag opnieuw weer trots op alle kleine dingen. Natuurlijk zijn er dingen die me echt bij gebleven zijn, zo hebben we bijvoorbeeld een meisje gehad dat met niemand oogcontact durfde te maken en niet durfde te praten met mensen die ze niet kende. Nu Loopt ze door het restaurant als gastvrouw. Dat zijn wel echt dingen die ik heel gaaf vind. Natuurlijk ik ben ook supertrots op de jongeren die doorstromen naar een baan of degene die steeds meer grip krijgen op hun emoties.

 

Meer weten over Fröbel? Volg ze op:

www.frobelrotterdam.nl / Instagram / Facebook